၂-ပုပၹသုတ္
၉၄။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ေလာကႏွင့္ မျငင္းခံု၊ ေလာကကသာ ငါႏွင့္ ျငင္းခံု၏။
ရဟန္းတို႔ တရားအတိုင္း ေျပာတတ္သူသည္ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် မျငင္းခံု၊ ရဟန္းတို႔ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က မရွိဟု သမုတ္အပ္သည္ကို ငါဘုရားကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ ဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က ရွိ၏ဟု သမုတ္အပ္သည္ကို ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟုပင္ ဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က မရွိဟု သမုတ္အပ္၍ ငါဘုရားကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ ဆိုေသာအရာကား အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ျမဲေသာ ခိုင္ခ့ံေသာ တည္တံ့ေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာ မရွိေသာ႐ုပ္ကို ေလာက၌ မရွိဟု ပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထို႐ုပ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ ဆို၏။
ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ျမဲေသာ ခိုင္ခံ့ေသာ တည္တံ့ေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာ မရွိေသာဝိညာဏ္ကို ေလာက၌ မရွိဟု ပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထိုဝိညာဏ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း''မရွိ''ဟုပင္ ဆို၏။ ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က မရွိဟု သမုတ္အပ္၍ ငါကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ဆိုေသာ အရာ ကား ဤသည္ပင္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က ရွိ၏ဟု သမုတ္အပ္၍ ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟု ဆိုေသာအရာကား အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္မ်ဳိးကိုေလာက၌ ရွိ၏ဟု ပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထို႐ုပ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟုပင္ ဆို၏။ မျမဲေသာ ေဝဒနာ။ပ။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ဝိညာဏ္ကို ေလာက၌ ရွိ၏ဟုပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထိုဝိညာဏ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟုပင္ ဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က ရွိ၏ဟု သမုတ္အပ္၍ ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟု ဆိုေသာ အရာကား ဤသည္ပင္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားဟူ၍ ရွိ၏၊ ထိုတရားကို ငါဘုရားသည္ ကိုယ္တိုင့္သိ၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိ၏၊ ကိုယ္တိုင္ သိၿပီးလွ်င္ ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ထိုတရားကို ေျပာ၏၊ ေဟာ၏၊ ပညတ္၏၊ တည္ထား၏၊ ဖြင့္ျပ၏၊ ေဝဖန္၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ကိုယ္တိုင္ သိ, ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ေျပာအပ္ ေဟာအပ္ ပညတ္အပ္ တည္ထားအပ္ ဖြင့္ျပအပ္ ေဝဖန္အပ္ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳအပ္ေသာ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားတည္း၊ ထိုတရားကို ငါဘုရားသည္ ကိုယ္တိုင္သိ၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိ၏၊ ကိုယ္တိုင္ သိ, ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ေျပာ၏၊ ေဟာ၏၊ ပညတ္၏၊ တည္ထား၏၊ ဖြင့္ျပ၏၊ ေဝဖန္၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္သူသည္ ဤသို႔ငါဘုရားက ေျပာေသာ္လည္း ေဟာေသာ္လည္း ပညတ္ေသာ္လည္း တည္ထားေသာ္လည္းဖြင့္ျပေသာ္လည္း ေဝဖန္ေသာ္လည္း ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳေသာ္လည္း မသိမျမင္၊ ရဟန္းတို႔ ကန္းသည္,ဉာဏ္မ်က္စိ မပါသည္ျဖစ္၍ မသိမျမင္ ေသာ ထိုပုထုဇဥ္ သူမိုက္ကို ငါဘုရား အဘယ္သို႔ ျပဳႏိုင္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားတည္း။ပ။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားတည္း၊ ထိုတရားကို ငါဘုရားသည္ကိုယ္တိုင္ သိ၏၊ ထိုထြင္း၍ သိ၏၊ ကိုယ္တိုင္ သိ, ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ေျပာ၏၊ ေဟာ၏၊ ပညတ္၏၊ တည္ထား၏၊ ဖြင့္ျပ၏၊ ေဝဖန္၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္သူသည္ ဤသို႔ငါဘုရားက ေျပာေသာ္လည္း ေဟာေသာ္လည္း ပညတ္ေသာ္လည္း တည္ထားေသာ္လည္းဖြင့္ျပေသာ္လည္း ေဝဖန္ ေသာ္လည္း ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳေသာ္လည္း မသိမျမင္၊ ရဟန္းတို႔ ကန္းသည္,ဉာဏ္မ်က္စိ မပါသည္ ျဖစ္၍ မသိမျမင္ေသာ ထိုပုထုဇဥ္ သူမိုက္ကို ငါဘုရား အဘယ္သို႔ျပဳႏိုင္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ၾကာညဳိျဖစ္ေစ၊ ၾကာပဒုမၼာျဖစ္ေစ၊ ၾကာပု႑ရိက္ျဖစ္ေစ ေရ၌ ေပါက္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြါး၏၊ ေရမွ တက္၍ တည္၏၊ ေရႏွင့္ မလိမ္းက်ံ။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရားသည္ေလာက၌ ျဖစ္၏၊ ေလာက၌ ႀကီးပြါး၏၊ ေလာကကို လႊမ္းမိုး၍ ေန၏၊ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဟု (ေဟာ ေတာ္မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။
------
၉၄။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ေလာကႏွင့္ မျငင္းခံု၊ ေလာကကသာ ငါႏွင့္ ျငင္းခံု၏။
ရဟန္းတို႔ တရားအတိုင္း ေျပာတတ္သူသည္ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် မျငင္းခံု၊ ရဟန္းတို႔ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က မရွိဟု သမုတ္အပ္သည္ကို ငါဘုရားကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ ဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က ရွိ၏ဟု သမုတ္အပ္သည္ကို ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟုပင္ ဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က မရွိဟု သမုတ္အပ္၍ ငါဘုရားကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ ဆိုေသာအရာကား အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ျမဲေသာ ခိုင္ခ့ံေသာ တည္တံ့ေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာ မရွိေသာ႐ုပ္ကို ေလာက၌ မရွိဟု ပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထို႐ုပ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ ဆို၏။
ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ျမဲေသာ ခိုင္ခံ့ေသာ တည္တံ့ေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာ မရွိေသာဝိညာဏ္ကို ေလာက၌ မရွိဟု ပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထိုဝိညာဏ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း''မရွိ''ဟုပင္ ဆို၏။ ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က မရွိဟု သမုတ္အပ္၍ ငါကလည္း ''မရွိ''ဟုပင္ဆိုေသာ အရာ ကား ဤသည္ပင္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က ရွိ၏ဟု သမုတ္အပ္၍ ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟု ဆိုေသာအရာကား အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္မ်ဳိးကိုေလာက၌ ရွိ၏ဟု ပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထို႐ုပ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟုပင္ ဆို၏။ မျမဲေသာ ေဝဒနာ။ပ။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ဝိညာဏ္ကို ေလာက၌ ရွိ၏ဟုပညာရွိတို႔ သမုတ္အပ္၏၊ ထိုဝိညာဏ္မ်ဳိးကို ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟုပင္ ဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပညာရွိတို႔က ရွိ၏ဟု သမုတ္အပ္၍ ငါဘုရားကလည္း ''ရွိ၏''ဟု ဆိုေသာ အရာကား ဤသည္ပင္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားဟူ၍ ရွိ၏၊ ထိုတရားကို ငါဘုရားသည္ ကိုယ္တိုင့္သိ၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိ၏၊ ကိုယ္တိုင္ သိၿပီးလွ်င္ ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ထိုတရားကို ေျပာ၏၊ ေဟာ၏၊ ပညတ္၏၊ တည္ထား၏၊ ဖြင့္ျပ၏၊ ေဝဖန္၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ကိုယ္တိုင္ သိ, ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ေျပာအပ္ ေဟာအပ္ ပညတ္အပ္ တည္ထားအပ္ ဖြင့္ျပအပ္ ေဝဖန္အပ္ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳအပ္ေသာ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားတည္း၊ ထိုတရားကို ငါဘုရားသည္ ကိုယ္တိုင္သိ၏၊ ထိုးထြင္း၍ သိ၏၊ ကိုယ္တိုင္ သိ, ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ေျပာ၏၊ ေဟာ၏၊ ပညတ္၏၊ တည္ထား၏၊ ဖြင့္ျပ၏၊ ေဝဖန္၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္သူသည္ ဤသို႔ငါဘုရားက ေျပာေသာ္လည္း ေဟာေသာ္လည္း ပညတ္ေသာ္လည္း တည္ထားေသာ္လည္းဖြင့္ျပေသာ္လည္း ေဝဖန္ေသာ္လည္း ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳေသာ္လည္း မသိမျမင္၊ ရဟန္းတို႔ ကန္းသည္,ဉာဏ္မ်က္စိ မပါသည္ျဖစ္၍ မသိမျမင္ ေသာ ထိုပုထုဇဥ္ သူမိုက္ကို ငါဘုရား အဘယ္သို႔ ျပဳႏိုင္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားတည္း။ပ။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ ေလာက၌ ပ်က္စီးတတ္ေသာ တရားတည္း၊ ထိုတရားကို ငါဘုရားသည္ကိုယ္တိုင္ သိ၏၊ ထိုထြင္း၍ သိ၏၊ ကိုယ္တိုင္ သိ, ထိုးထြင္း၍ သိၿပီးလွ်င္ ေျပာ၏၊ ေဟာ၏၊ ပညတ္၏၊ တည္ထား၏၊ ဖြင့္ျပ၏၊ ေဝဖန္၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္သူသည္ ဤသို႔ငါဘုရားက ေျပာေသာ္လည္း ေဟာေသာ္လည္း ပညတ္ေသာ္လည္း တည္ထားေသာ္လည္းဖြင့္ျပေသာ္လည္း ေဝဖန္ ေသာ္လည္း ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳေသာ္လည္း မသိမျမင္၊ ရဟန္းတို႔ ကန္းသည္,ဉာဏ္မ်က္စိ မပါသည္ ျဖစ္၍ မသိမျမင္ေသာ ထိုပုထုဇဥ္ သူမိုက္ကို ငါဘုရား အဘယ္သို႔ျပဳႏိုင္မည္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ၾကာညဳိျဖစ္ေစ၊ ၾကာပဒုမၼာျဖစ္ေစ၊ ၾကာပု႑ရိက္ျဖစ္ေစ ေရ၌ ေပါက္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြါး၏၊ ေရမွ တက္၍ တည္၏၊ ေရႏွင့္ မလိမ္းက်ံ။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရားသည္ေလာက၌ ျဖစ္၏၊ ေလာက၌ ႀကီးပြါး၏၊ ေလာကကို လႊမ္းမိုး၍ ေန၏၊ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဟု (ေဟာ ေတာ္မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။
------